Το Voyager 2 εκτοξεύτηκε από τη Γη πριν από 46 χρόνια (!!), στις 20 Αυγούστου 1977. Είναι το μόνο διαστημικό σκάφος που πλησίασε και φωτογράφησε τους τέσσερις πλανήτες: Δία, Κρόνο, Ουρανό και Ποσειδώνα. Το Voyager 2 απέχει πάνω από 20 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζονται περίπου δύο ημέρες για να του στείλουμε ένα μήνυμα και να πάρουμε απάντηση.
H NASA σχεδιάζει να διατηρήσει τα επιστημονικά όργανα του Voyager 2 ενεργοποιημένα για μερικά χρόνια παραπάνω σε σχέση με τον αρχικό προγραμματισμό, δίνοντας την ευκαιρία στο γερασμένο διαστημικό σκάφος να χρησιμοποιεί και τα πέντε επιστημονικά όργανά του για τη μελέτη του διαστρικού χώρου.
Για να παραταθεί η λειτουργία αυτών των οργάνων το Voyager 2 έχει αρχίσει να χρησιμοποιεί μια μικρή δεξαμενή εφεδρικής ισχύος που φυλασσόταν ως τμήμα ενός ενσωματωμένου μηχανισμού ασφαλείας. Η κίνηση αυτή θα επιτρέψει στην αποστολή να αναβάλει το κλείσιμο ενός επιστημονικού οργάνου μέχρι το 2026, αντί για φέτος.
Το Voyager 2 και το δίδυμο Voyager 1 είναι τα μόνα διαστημόπλοιο που λειτουργούν έξω από την ηλιόσφαιρα, την προστατευτική φυσαλίδα των σωματιδίων και των μαγνητικών πεδίων που δημιουργούνται από τον Ήλιο. Τα Voyager βοηθούν τους επιστήμονες να απαντήσουν σε ερωτήσεις σχετικά με το σχήμα της ηλιόσφαιρας και τον ρόλο της στην προστασία της Γης από τα υψηλής ενέργειας σωματίδια και άλλες ακτινοβολίες που βρίσκονται στο διαστρικό περιβάλλον.
Και τα δύο Voyager τροφοδοτούνται ενεργιακά με θερμοηλεκτρικές γεννήτριες ραδιοϊσοτόπων, οι οποίες μετατρέπουν τη θερμότητα από την ραδιενέργεια του πλουτώνιο σε ηλεκτρική ενέργεια. Η αδιάκοπη ραδιενεργή διάσπαση σημαίνει ότι η γεννήτρια παράγει ελαφρώς λιγότερη ενέργεια κάθε χρόνο. Μέχρι στιγμής, η μείωση αυτή δεν έχει επηρεάσει την επιστημονική απόδοση της αποστολής, αλλά για να αντισταθμίσουν την απώλεια, οι μηχανικοί απενεργοποιούσαν άλλα συστήματα που δεν είναι απαραίτητα για τη διατήρηση του διαστημικού σκάφους σε πτήση. Με αυτές τις επιλογές να έχουν πλέον εξαντληθεί στο Voyager 2, ένα από τα πέντε επιστημονικά όργανα του διαστημικού σκάφους ήταν το επόμενο στη λίστα τους για να θυσιαστεί ώστε να επιτευχθεί η απαραίτητη ενεργειακή οικονομία.
Αναζητώντας έναν τρόπο για να αποφευχθεί το κλείσιμο ενός επιστημονικού οργάνου του Voyager 2, η ομάδα εξέτασε πιο προσεκτικά έναν μηχανισμό ασφαλείας που έχει σχεδιαστεί για να προστατεύει τα όργανα σε περίπτωση που η τάση του διαστημικού σκάφους έπεφτε απότομα. Επειδή μια διακύμανση της τάσης θα μπορούσε να βλάψει τα όργανα, το Voyager είναι εξοπλισμένο με έναν ρυθμιστή τάσης που ενεργοποιούσε μια εφεδρική τροφοδοσία σε μια τέτοια περίπτωση. Ο μηχανισμός αυτός είχε πρόσβαση σε ένα μικρό ενεργειακό απόθεμα, το οποίο τώρα θα χρησιμοποιηθεί ώστε να διατηρηθεί η λειτουργία όλων των επιστημονικών οργάνων.
Τα ηλεκτρικά συστήματα και στο δύο Voyager λειτουργούν σχετικά σταθερά επί 46 χρόνια, ελαχιστοποιώντας την ανάγκη για ένα δίχτυ ασφαλείας. Η ομάδα των μηχανικών είναι επίσης σε θέση να παρακολουθεί την τάση και να ανταποκρίνεται σε περίπτωση υπερβολικής διακύμανσης. Εφόσον οι νέες τροποποιήσεις λειτουργήσουν σωστά στο Voyager 2, θα εφαρμοστούν και στο Voyager 1.
Η αποστολή Voyager αρχικά είχε προγραμματιστεί να διαρκέσει μόνο τέσσερα χρόνια, στέλνοντας και τα δυο διαστημικά σκάφη πέρα από τον Κρόνο και τον Δία. Η NASA επέκτεινε την αποστολή έτσι ώστε το Voyager 2 να επισκεφθεί τον Ποσειδώνα και τον Ουρανό. Το 1990, η NASA επέκτεινε πάλι την αποστολή, αυτή τη φορά με στόχο να τα στείλει έξω από την ηλιόσφαιρα. Το Voyager 1 έφτασε στα όρια ττης ηλιόσφαιρας το 2012, ενώ το Voyager 2 (ταξιδεύοντας πιο αργά και σε διαφορετική κατεύθυνση) έφτασε στα όρια της ηλιόσφαιρας το 2018.
Kανένα άλλο διαστημικό σκάφος δεν πρόκειται να ξεπεράσει τα δυο Voyager. Ούτε τα Pioneer, ούτε το New Horizons. Τα Voyager θα παραμένουν για αιώνες οι πιο απομακρυσμένες ανθρώπινες κατασκευές!
Πηγή: physicsgg.me
